Według polskiego prawa tylko trzy sytuacje całkowicie przekreślają szanse na otrzymanie pożyczki: upadłość konsumencka, całkowite ubezwłasnowolnienie i mieszkanie poza krajem. W pozostałych przypadkach wciąż możemy otrzymać zobowiązanie, wystarczy nam do tego tylko dowód osobisty. Pożyczki dla każdego dostępne są od ręki i nie ograniczają klienta wieloma wymaganiami.

Czym jest pożyczka dla każdego?

To oferta skierowana do pożyczkobiorców, którzy spełniają tzw. podstawowe wymagania firm pożyczkowych, nazywana jest także pożyczką na dowód. A że polskie prawo jest łagodne dla osób potrzebujących szybkiego zastrzyku gotówki, to tych wymagań jest dosłownie kilka – i spełnia je praktycznie każdy z nas. Do wzięcia pożyczki dla każdego wystarczy dosłownie:

• dowód osobisty,
• pełnoletniość,
• własny numer telefonu komórkowego,
• adres zameldowania na terenie Polski (nie można otrzymać pożyczki, będąc na stałe za granicą),
• dostęp do internetu.

Wiele firm oferuje pożyczki bez BIK-u, zaświadczeń i zdolności kredytowej. Bardzo często nie trzeba nawet posiadać umowy o pracę! Pożyczkodawcy zdają sobie sprawę z tego, jak obecnie wygląda rynek pracy w Polsce – ogromna część osób, szczególnie młodych, pracuje na umowę zlecenie albo na umowę o dzieło. Zdarza się i tak, że jedynym źródłem zarobku w rodzinie są zasiłki i/lub alimenty. Taki przychód także jest uznawany przez firmy pożyczkowe. Liczą się regularne wpływy na konto, niekoniecznie fakt, skąd te wpływy pochodzą. Przez minimum wymagań oraz dużą elastyczność ta specyficzna oferta pożyczkodawców zyskała nazwę pożyczki dla każdego.

Kto może wziąć pożyczkę dla każdego?

Dosłownie każdy w firmie pożyczkowej (poza kilkoma wyjątkami, o których opowiemy w dalszej części tekstu) i każdy, kto chce wziąć pożyczkę prywatną. Na tę drugą jednak decyduje się znacznie mniej osób ze względu na ryzyko związane z otrzymaniem takich pieniędzy. Pożyczkę dla każdego mogą zatem otrzymać osoby:

• zadłużone,
• zadłużone, już z komornikiem,
• bez pracy,
• pracujące na czarno,
• pracujące na tzw. umowy śmieciowe,
• posiadające umowę o pracę,
• utrzymujące się z zasiłków i alimentów, renty lub emerytury,
• posiadające ruchomość lub nieruchomość, które może być zabezpieczeniem pożyczki,
• młode – które dopiero co skończyły 18 lat i starsze (górne granice wiekowe zależą od danej firmy,
• posiadające pożyczki i kredyty w kilku innych miejscach,
• posiadające kredyt hipoteczny,
• nieposiadające konta bankowego,
• nieposiadające żadnej historii kredytowej,
• posiadające złą historię kredytową.

Istnieje wiele specjalnych ofert pożyczkowych dostosowanych do każdej z powyższych sytuacji. Dlatego niezależnie od tego, czy potrzebujemy pożyczki ratalnej czy zwykłej chwilówki, na pewno uda nam się znaleźć idealną pożyczkę dla siebie.

Kto na pewno nie może dostać pożyczki według prawa?

Niestety nie zawsze pożyczka online jest dla każdego, przynajmniej nie ta oferowana przez sprawdzoną firmę pożyczkową (pożyczkodawcy prywatni nie muszą mieć takich samych wymagań jak firmy). Istnieją trzy sytuacje, w których polskie prawo nie pozwala na wzięcie pożyczki:

1. Upadłość konsumencka.
2. Całkowite ubezwłasnowolnienie.
3. Stały pobyt za granicą osoby wnioskującej o pożyczkę w Polsce.

Przy czym warto zaznaczyć, że wzięcie pożyczki w czasie ogłaszania upadłości konsumenckiej przerywa bieg postępowania i finalnie prowadzi do tego, że dana osoba nie może ogłosić bankructwa (jeśli pożyczka zostanie faktycznie przyznana).

Istnieje także jedna sytuacja, w której pożyczkę można wziąć, ale jest to znacząco utrudnione: obowiązujący w danym momencie wyrok więzienia. Wszystkie pozostałe sytuacje, takie jak brak umowy o pracę, praca na tzw. umowy śmieciowe lub praca na czarno, zła historia kredytowa czy przychód z zasiłków oraz programów socjalnych nie muszą być powodem odrzucenia wniosku o pożyczkę. Mogą oczywiście utrudnić wzięcie zobowiązania, zawęzić grono firm pożyczkowych i ofert, ale nigdy nie przekreślają nieodwołalnie szans na szybki zastrzyk gotówki.

Jak wygląda procedura wzięcia pożyczki z wysoką przyznawalnością?

Proces wzięcia pożyczki dla każdego niczym nie różni się od wzięcia zwykłego zobowiązania. Przede wszystkim sam klient musi określić, czego dokładnie potrzebuje: np. pożyczki dla zadłużonych, a może pożyczki bez umowy o pracę? Albo po prostu szuka firmy, który nie będzie wymagała zaświadczeń od pracodawcy? Kiedy już wiemy, czego nam potrzeba, pora określić rodzaj zobowiązania. Może to być chwilówka albo pożyczka ratalna. Wszystko zależy od tego, jak dużej kwoty potrzebujemy i jak szybko będziemy w stanie ją spłacić. Pierwsze chwilówki często są za darmo, ale trzeba je spłacić w ciągu 30 dni. Wzięcie pożyczki ratalnej daje komfort psychiczny – świadomość, że mamy dużo czasu, aby miesiąc po miesiącu spokojnie spłacić zaciągnięte zobowiązanie.

Kiedy już wybierzemy firmę spełniającą nasze warunki i rodzaj pożyczki, musimy tylko:

• Wybrać na stronie pożyczkodawcy kwotę i czas spłaty. Na stronach firm pożyczkowych zawsze znajdują się specjalnie do tego kalkulatory, zwane także suwakami
• Wypełnić formularz rejestracyjny – z reguły przechodzimy do niego przyciskiem “weź pożyczkę” po wybraniu parametrów na kalkulatorze.
• Podać w formularzu, oprócz swoich danych osobowych, rodzaj i wysokość zarobków.
• Zaznaczyć wszystkie wymagane zgody, w tym przede wszystkim zgodę na przetwarzanie naszych danych osobowych.
• Zweryfikować się. Może to być weryfikacja za pomocą przelewu jednego grosza, czekiem GIRO lub jedną z nowoczesnych usług – np. Kontomatik.
• Poczekać na pozytywną decyzję pożyczkową. Z reguły zajmuje to ok. 15 minut.
• Po otrzymaniu pozytywnej decyzji trzeba już tylko poczekać, aż pieniądze z pożyczki pojawią się na naszym koncie.

Pożyczki prywatne – naprawdę dla każdego. Ale ryzykowne

Pożyczka prywatna to zobowiązanie udzielane jednej osobie przez drugą na określonych przez obie strony warunkach. Strony mogą podpisać umowę, ale mogą też opierać się po prostu na umowie ustnej. Umowa ustna jest wiążąca w świetle prawa, ale ciężko ją udowodnić w razie sporu sądowego z dłużnikiem. A do tych w przypadku pożyczek prywatnych dochodzi bardzo często.

Pożyczkę prywatną można otrzymać od rodziny bądź od obcej osoby. Istnieją strony, na których osoby potrzebujące pieniędzy szukają osób oferujących pożyczki prywatne. O ile pożyczanie od rodziny daje nam jakąś gwarancję zwrotu (w końcu dokładnie wiemy, kto od nas pożycza bądź od kogo my pożyczamy), o tyle pożyczanie od obcych osób działających prywatnie jest niebezpieczne. Nigdy nie wiemy, kto i w jaki sposób będzie potem żądał zwrotu pieniędzy. Dlatego lepiej skorzystać z usług wiarygodnej finansowo firmy pożyczkowej. Dzięki temu można uniknąć wielu kłopotów.

Debet na koncie to usługa, która polega na utworzeniu ujemnego salda na koncie, w wyniku wykorzystania większej ilości środków finansowych, niż posiadaliśmy. Limit salda debetowego ustalany jest wcześniej z usługodawcą. Zaletą konta z debetem jest posiadanie dodatkowej gotówki na dowolny cel. Jakie są wady tego produktu?

Co to jest debet na koncie?

Debet przypisany do konta bankowego pozwala na korzystanie z dodatkowych środków pieniężnych w wysokości ustalonej wcześniej z pożyczkodawcą. Debet na koncie stanowi często alternatywę dla pożyczek online. Jest on przyznawany w oparciu o określone warunki. Nie jest więc dostępny dla każdego.

Ujemne saldo na rachunku bankowym powstaje wskutek korzystania z debetu. Po jego wykorzystaniu powstaje stan ujemny, od którego naliczane są odsetki.

To, jak wysoki debet zostaje nam przez bank przyznany, zależy od kilku czynników. Są to m.in.:

• wiek;
• wysokość dochodu;
• rodzaj zatrudnienia;
• okres zatrudnienia;
• liczba osób pozostająca w gospodarstwie domowym na utrzymaniu wnioskującego o debet.

Debet nazywany jest także saldem debetowym. Nie należy go mylić z dostępnymi środkami. To rzeczywista kwota, jaka znajduje się na koncie do wykorzystania. Saldo z kolei jest sumą dostępnych środków. Wskazuje również na transakcje nierozliczone (takie, których dokonaliśmy, ale bank ich jeszcze nie zaksięgował).

Jak działa debet?

Działanie debetu najprościej wyjaśnić na konkretnym przykładzie. Bank przyznaje nam debet w wysokości 1 000 zł. Oznacza to, że tyle możemy maksymalnie wydać poza środkami znajdującymi się na naszym koncie. Jeśli dokonując płatności zabraknie nam pieniędzy, możemy skorzystać z dowolnej kwoty przypadającej na debet. Jak go spłacić?

Debet na koncie regulowany jest wraz z wpływami na konto. Jeśli wykorzystaliśmy jego część lub cały przyznany debet, tuż po otrzymaniu wynagrodzenia na konto, zostanie on z niego spłacony. Pozostała kwota będzie stanowiła nasz dochód.

Konto z debetem jest elastyczną formą finansowania. Po opłaceniu debetu możemy ponownie z niego korzystać, aż do momentu ustania umowy z usługodawcą.

Konto z debetem na start – dla kogo?

Konto z debetem to bardzo popularna i ogólnodostępna usługa. Nie każdy jednak może z niej skorzystać. Przede wszystkim jest to produkt dedykowany osobom z dobrą zdolnością kredytową. Dlaczego? Debet jest formą kredytu, który należy spłacić. Jeśli nie będziemy posiadać wystarczających środków na ten cel, usługa nie zostanie nam przyznana. Warto więc składając wniosek o debet wykazać swoją wiarygodność finansową.

Choć skorzystanie z przyznanych w ramach debetu pieniędzy może pomóc wydostać się z problemów finansowych, nie należy tej możliwości nadużywać. Okres posiadania konta z debetem kiedyś się skończy. Wraz z nim stracimy opcję przekraczania miesięcznego budżetu.

Konto z debetem na start przyda się osobom, które dużo podróżują. Jeśli w trakcie wycieczki skończą się nam środki finansowe, tymczasowo będziemy mogli korzystać z debetu. Gdy tylko na naszym rachunku pojawi się wypłata, uzupełni ona wykorzystany limit.

Kredyt odnawialny a debet – różnice

Debet na koncie często mylony jest z kredytem odnawialnym. Choć ich działanie jest podobne, są to dwa zupełnie inne produkty. Konto z debetem pozwala na wykorzystanie dodatkowych środków w niewielkiej kwocie. Kredyt odnawialny dostępny jest w wysokości nawet tradycyjnego kredytu bankowego.

Pamiętajmy, że na wartość przyznanego kredytu odnawialnego wpływa ocena zdolności kredytowej. Pod uwagę brany jest nie tylko nasz dochód, ale i wykształcenie, forma zatrudnienia czy ilość osób, będąca na naszym utrzymaniu. Kredyt odnawialny nie zostanie przyznany osobie nieletniej oraz zadłużonej.

Debet na koncie – wady i zalety

Konto z debetem może nas uratować w wielu nieprzyjemnych sytuacjach. Prócz tego, że jest świetną alternatywą dla pożyczki pozabankowej czy kredytu, posiada także inne zalety. Jakie?

• jest błyskawicznym zastrzykiem gotówki (wnioskowanie o debet na koncie nie jest czasochłonne);
• pieniądze uzyskane w ramach debetu możemy przeznaczyć na dowolny cel, np. naprawę samochodu czy opłatę biletów lotniczych;
• formalności ograniczone są do minimum;
• debet na koncie spłaca się automatycznie z naszych dochodów (nie musimy pamiętać o terminie regulacji zadłużenia;
• możliwość ponownego skorzystania z salda tuż po spłacie długu (opcja ta jest dostępna przez cały okres obowiązywania umowy z bankiem);
• debet na koncie generuje niewielkie opłaty (bank nalicza płatność od wykorzystanej sumy, a nie od wysokości przyznanego salda).

Decydując się na konto z debetem musimy mieć jednak na uwadze jego wady. Co do nich należy? Przede wszystkim to, że jeśli nie będziemy rozsądnie dysponować przyznanym limitem, możemy wpaść w spiralę zadłużenia. Konsekwencje nieuregulowanych płatności mogą być nieprzyjemne.

Egzekucja komornicza a debet na koncie

Osoby mające na rachunku bankowym zadłużenie mogą się zastanawiać, czy komornik ma prawo zająć debet na koncie. Jak to wygląda w rzeczywistości? Działanie urzędnika, który przeprowadza egzekucję komorniczą, jest ściśle określone w artykułach Kodeksu Cywilnego. Według znajdujących się tam zapisów, komornik ma prawo zająć rachunek bankowy. Przedmiotem egzekucji mogą być jednak wyłącznie środki zgromadzone na koncie. Saldo musi więc być dodatnie. Debet na koncie nie zostanie więc zajęty przez egzekutora.

Aby nie mieć tego typu dylematów, warto się odpowiedzialnie zadłużać i terminowo spłacać długi. Jeśli będziemy postępować inaczej, zarówno banki, jak i firmy pożyczkowe nie będą chciały z nami współpracować.

Gdy zdecydujemy się na rozwód, wspólny kredyt może być poważnym problemem. Od rodzaju zobowiązania zależy wtedy kto spłaca długi po rozwodzie. Czy będziemy musieli spłacać długi eksmałżonka, nawet jeśli o nich nie wiedzieliśmy? Co stanie się z kredytem po śmierci jednego z partnerów. Dowiedz się jak wygląda rozliczenie kredytu przy podziale majątku po rozwodzie.

Rozwód i separacja a kredyt – jak wygląda spłata kredytu po rozwodzie?

Rozwód to często długi i stresujący proces. Dodatkowym utrudnieniem może być kredyt lub pożyczka, zaciągnięte jeszcze w trakcie trwania małżeństwa. Czy można podzielić kredyt po rozwodzie? Niestety nie. Rozwód znosi wspólność majątkową, jednak wspólne długi nie ulegają podziałowi. Dzielony jest wyłącznie zgromadzony przez małżonków wspólny majątek. Jeśli małżonkowie mieli wspólnotę majątkową w trakcie zaciągania kredytu i oboje podpisali jego umowę, podczas spłaty obowiązuje solidarność zobowiązania. W praktyce oznacza to, że wierzyciel może wymagać spłaty całego kredytu od tylko jednego z eksmałżonków. Zazwyczaj wybierana jest osoba osiągająca wyższe miesięczne dochody lub ta, od której odzyskanie należności będzie zwyczajnie łatwiejsze. Osoba obciążona spłatą całego zobowiązania może wnieść później do sądu pozew o roszczenie regresowe i na własną rękę dochodzić od eksmałżonka spłaty połowy kredytu.

Kredyt hipoteczny po rozwodzie a śmierć małżonka

Większość małżeństw decyduje się na mieszkanie na kredyt, a rozwód powoduje problemy z jego spłatą. Bank ma prawo dochodzić spłaty długu od wszystkich kredytobiorców, niezależnie od tego kto finalnie otrzymał nieruchomość. Wyjątkiem jest przepisanie kredytu hipotecznego na jedną osobę, wtedy tylko ona będzie zobligowana do uregulowania długu.

Co jednak w przypadku śmierci eksmałżonka? Z zasady rozwód wyklucza możliwość dziedziczenia po śmierci byłego małżonka i spadkobiercami majątku i długów zostają dzieci. W przypadku wspólnego kredytu, zaciągniętego jeszcze w trakcie pożycia, to żyjący eksmałżonek ma obowiązek uregulowania całego zobowiązania. Wtedy często stosowanym rozwiązaniem jest np. sprzedaż mieszkania z kredytem i pozbycie się długu.

Rozdzielność majątkowa a kredyt

Intercyza, czyli inaczej rozdzielność majątkowa oznacza, że małżonkowie sami odpowiadają za zaciągnięte przez siebie długi. Nie wpłyną one zatem w żaden sposób na historię kredytową partnera. Intercyzę możemy podpisać jeszcze przed ślubem (nie powstanie wtedy żaden majątek wspólny) lub już w trakcie małżeństwa.

W przypadku niespłaconych pożyczek rozdzielność majątkowa przed rozwodem nie pomoże, ponieważ wszystkie kredyty zaciągnięte był przed podpisaniem intercyzy są uznawane za wspólne.

Rozwód a kredyt jednego z małżonków – czy żona spłaca długi męża?

Na pytanie czy żona odpowiada za długi męża po rozwodzie nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Wszystko zależy bowiem od tego jaki rodzaj wspólnoty majątkowej łączył małżonków w trakcie pożycia oraz tego, kto zdecydował o wzięciu kredytu. Po rozwodzie eksmałżonkowie ponoszą odpowiedzialność solidarną wyłącznie za pożyczki wzięte wspólnie. Jeśli zawarty został kredyt bez zgody współmałżonka, to nie będzie musiał spłacać go po rozstaniu. W praktyce oznacza to, że nie możemy być pociągnięci do spłaty długów o których zaciągnięciu nie wiedzieliśmy lub które nasz partner zaciągnął jeszcze przed zawarciem małżeństwa.

Wspólna odpowiedzialność za spłatę dotyczy wyłącznie kredytów zaciągniętych za zgodą obojga małżonków oraz pożyczek zaciągniętych na zaspokojenie potrzeb rodziny (wydatki na czynsz, jedzenie etc.). Co ważne, egzekucja długu nie może dotyczyć majątku zgromadzonego przez zawarciem małżeństwa, oraz spadków, nagród i darowizn. Długów partnera nie będziemy musieli spłacać, jeśli udowodnimy, że działał on na szkodę rodziny. Przykładem mogą tu być chociażby długi karciane lub te wynikające z nadmiernej rozrzutności czy wzięcia pożyczki z zabezpieczeniem w postaci domu czy samochodu. W takiej sytuacji najlepszym rozwiązaniem będzie intercyza wsteczna.

Poręczenie kredytu zobowiązuje nas do spłaty zadłużenia za osobę trzecią, gdy ta nie będzie w stanie wykonać tego samodzielnie. Pamiętajmy, że istnieje sytuacja, kiedy żyrant nie musi spłacać kredytu. Dzieje się to wtedy, gdy główny dłużnik reguluje płatność na czas. W tej sytuacji możemy wycofać się z żyrowania długu. Jak wpływa ono na naszą zdolność kredytową?

Kiedy żyrant nie musi spłacać kredytu?

Żyrant na mocy umowy pożyczki staje się dłużnikiem solidarnym. W dokumencie można zastrzec jednak, że spłata długu będzie egzekwowana od poręczyciela dopiero wtedy, gdy egzekucja wobec pożyczkobiorcy będzie nieskuteczna. Poręczyciel ma prawo wnioskować o zwrot pieniędzy ze spłaty zadłużenia. Musi jednak zgłosić ten fakt pożyczkobiorcy. Powinien także złożyć specjalne pismo, w którym zażąda zwrotu tego co zapłacił.

Kiedy żyrant nie musi spłacać kredytu? Przede wszystkim wtedy, gdy dług reguluje jego właściciel. Jeśli pożyczkobiorca spłaci w terminie kredyt czy pożyczkę, jesteśmy zwolnieni z opłat. Gdy tego nie dokona, musimy zrobić to za niego. O obowiązku tym mówi art. 876 §1 Kodeksu cywilnego: „Przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał”.

Żyrant – prawa i obowiązki

Żyrant to inaczej poręczyciel, który zapewnia instytucję finansową o wypłacalności pożyczkobiorcy. Poręczyć możemy zarówno kredyt, jak i pożyczkę online . Musimy jednak pamiętać, że z racji tego tytułu będziemy posiadać pewne obowiązki. Najważniejszym z nich jest spłata zadłużenia w przypadku, gdy właściciel kredytu nie będzie mógł zrobić tego samodzielnie.

Poręczenie może być określone czasowo. Oznacza to, że żyrantem jesteśmy tylko na czas określony w umowie poręczenia. Zastrzeżenie terminu powinno być dokonane na piśmie pod rygorem nieważności.

Co ważne, dłużnik powinien poinformować żyranta o złej historii kredytowej pożyczkobiorcy i braku płatności z jego strony. Jeśli tego nie uczyni, odpowiada wobec poręczyciela za szkodę na zasadach ogólnych. Warunki tego działania określone zostały w Kodeksie cywilnym.

Roszczenie regresowe poręczyciela – kiedy żyrant może żądać zwrotu pieniędzy?

Gdy dłużnik solidarny zdecyduje się uregulować dług za głównego płatnika, może za ten czyn żądać zwrotu pieniędzy. Dzieje się to na podstawie roszczenia regresowego. Czym ono jest? To roszczenie o zwrot spełnionego zobowiązania wobec głównego dłużnika, który przestał dokonywać płatności. Żyrant może ubiegać się o zwrot poniesionych kosztów związanych z pożyczką. W tym celu powinien wysłać wezwanie do zapłaty.

Od momentu wysłania listu poleconego z potwierdzeniem odbioru poręczyciel ma 14 dni na odzyskanie pieniędzy. Jeśli żyrant nie otrzyma w ustalonym czasie odpowiedzi, może skorzystać z pomocy sądu. Wystarczy wnieść do instytucji pozew o zapłatę. Istotne jest to, aby żyrant poinformował pożyczkobiorcę będącego w spirali zadłużenia o spłaceniu zadłużenia. W przeciwnym razie nie będzie mógł ubiegać się o zwrot należności. Gdy sądowy pozew nie zmieni sytuacji, nasze pieniądze będzie egzekwował komornik.

Czy żyrant może się wycofać z poręczonego kredytu?

Bywa, że nasza decyzja o podżyrowaniu pożyczki nie była przemyślana. Czy żyrant może wycofać się z poręczonego kredytu? Może. Istnieją jednak warunki, które muszą zostać spełnione, aby taka sytuacja mogła mieć miejsce. Przede wszystkim dłużnik powinien regularnie spłacać raty zobowiązania. Tylko w ten sposób pokaże wierzycielowi, że jest wypłacalny i nie potrzebuje już żyranta.

Jeśli wierzyciel nie wyrazi zgody na pożyczkę bez poręczenia, możemy ją dodatkowo ubezpieczyć. W ten sposób zminimalizujemy ryzyko nieuregulowania płatności przez posiadacza czy żyranta pożyczki.

Co ważne, w umowie poręczenia możemy zawrzeć maksymalną kwotę poręczenia i ograniczyć wielkość spłaty wyłącznie do części długu czy do długu bez dodatkowych należności (takich jak odsetki). Możemy też wskazać określony czas poręczenia. Istnieje również możliwość zawarcia adnotacji, że w pierwszej kolejności pieniądze na poczet długu ściągane będą od pożyczkobiorcy.

Co robi komornik, gdy nie ma z czego ściągnąć długu od żyranta?

Jeśli zarówno dłużnik, jak i poręczyciel odmówią spłaty długu, sprawą zajmuje się windykator. Gdy jego działanie nie przyniesie efektu, egzekucję przeprowadza komornik. Ma on prawo do zajęcia majątku dłużnika solidarnego, czyli żyranta. Najpierw weryfikowana jest jego zdolność kredytowa, następnie ustala się, skąd komornik może ściągnąć pieniądze.

W dalszym etapie komornik wysyła do wierzyciela list pt.: „Wysłuchanie wierzyciela przed umorzeniem postępowania egzekucyjnego”. Wierzyciel musi w ciągu 7 dni podjąć decyzję dotyczącą długu. Jeśli tego nie zrobi, zadłużenie zostaje umorzone. Odsyła wierzycielowi tytuł wykonawczy z adnotacją „egzekucja komornicza bezskuteczna”, wskazując datę jej umorzenia.

Ważne: w wyniku tego działania dłużnik solidarny na wniosek zostaje wpisany do Rejestru Dłużników Niewypłacalnych.

Żyrowanie długu a zdolność kredytowa

Na rynku dostępnych jest wiele pożyczek czy kredytów z żyrantem. Jest to dobre rozwiązanie, jeśli szybko potrzebujemy pieniędzy, a nasza zdolność kredytowa pozostawia wiele do życzenia. Poręczyciel przyda się nam również wtedy, gdy chcemy pożyczyć dużo.

Pamiętajmy jednak, że jeśli stajemy po drugiej stronie i godzimy się na żyrowanie pożyczki, wpływamy na naszą zdolność kredytową. W wyniku poręczenia wyraźnie się ona obniża. Co więcej, zmniejsza się szansa otrzymania przez nas pożyczki. Dlaczego tak się dzieje? Pożyczkodawca traktuje poręczoną pożyczkę jako naszą. W końcu odpowiadamy za jej spłatę całym swoim majątkiem.

Jeśli planujemy w najbliższym czasie sięgnąć po pożyczkę, powinniśmy się dokładnie zastanowić czy chcemy odpowiadać za dług osoby trzeciej. Możemy zrobić komuś przysługę, jednocześnie pozbawiając się możliwości skorzystania z ofert rynku finansowego.

Zgodnie z przepisami prawnymi zawartymi w Ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych, umowa pożyczki podlega opodatkowaniu. PCC od zawartej umowy wynosi 2 proc. podstawy, jednak w określonych sytuacjach może wzrosnąć do 20 proc. Kodeks cywilny wyróżnia przypadki, w których to pożyczkobiorca nie jest zobowiązany do uregulowania PCC. Kiedy nie zapłaci on podatku?

Ile wynosi PCC od umowy pożyczki?

Zgodnie z Ustawą z dnia 9 września 2000 o podatku od czynności cywilnoprawnych, pożyczki podlegają opodatkowaniu. Podatek od umowy pożyczki wynosi 2 proc. podstawy. Stawka ta może wzrosnąć nawet do 20 proc. w sytuacjach przedstawionych w art. 7 § 5 przytoczonej ustawy:

• podatnik powołuje się na fakt zawarcia umowy pożyczkowej, a należny podatek za dokonaną czynność nie został uiszczony,
• pożyczkobiorca powołuje się na fakt zawarcia umowy pożyczki, jednak nie posiada dowodu potwierdzającego przelew środków z pożyczki na konto bankowe biorącego.

Podatek od czynności cywilnoprawnych nie obowiązuje, jeżeli pożyczkobiorca decyduje się na zaciągnięcie pożyczki w instytucji pozabankowej, która na co dzień specjalizuje się na przykład w udzielaniu pożyczki na raty. Obowiązek uiszczenia PCC występuje w przypadku pożyczania pieniędzy od osób prywatnych. Przepisy prawne określają jednak sytuacje, w których pożyczki od osób prywatnych nie podlegają opodatkowaniu. Umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych w następujących sytuacjach:

• jeżeli przedmiotem pożyczki są rzeczy znajdujące się w Polsce bądź prawa majątkowe wykonywane na terytorium RP,
• jeśli przedmiotem pożyczki są rzeczy znajdujące się za granicą, nabywca ma stały adres zamieszkania na terenie Polski, a umowa pożyczki została zawarta na terytorium RP.

Kiedy PCC nie jest obowiązkowe?

Kodeks cywilny określa szereg sytuacji, w których to uregulowanie PCC nie jest obowiązkowe. Zaliczyć do nich można umowy dotyczące:

• spraw alimentacyjnych, przysposobienia, opieki oraz kurateli,
• nauki, szkolnictwa,
• zatrudnienia, wynagrodzeń za pracę i świadczeń socjalnych,
• powszechnego obowiązku obrony,
• wyboru prezydenta RP, wyborów do Sejmu i Senatu oraz organów samorządu terytorialnego,
• umowy sprzedaży lokali mieszkalnych, których stroną jest Wojskowa Agencja Mieszkaniowa,
• ubezpieczenia społecznego, zdrowotnego,opieki społecznej.

Podatek od pożyczki od osoby prywatnej

Obowiązek podatkowy z tytułu udzielenia pożyczki przez osobę prywatną powstaje w następujących sytuacjach:

• dokonania czynności cywilnoprawnych, czyli zawarcia umowy pożyczkowej bądź dokonania w niej zmian skutkujących podwyższeniem kwoty podlegającej podatkowi,
• każdorazowej wypłaty środków, jeśli w umowie pożyczki zawarto adnotację o tym, że środki będą wielokrotnie podejmowane, a ich całkowita suma nie jest znana podczas zawierania umowy,
• uprawomocnienia się orzeczenia sądu, doręczenia wyroku sądu polubownego bądź zawarcia ugody.

Kodeks cywilny przewiduje sytuacje, w których to pożyczka od osoby prywatnej jest zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych. W oparciu o art. 9 ust. 10 Ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, pożyczka prywatna jest zwolniona z podatku PCC w następujących sytuacjach:

• w ciągu 3 lat kalendarzowych, pożyczkobiorca od jednej osoby otrzymał pożyczki nieprzekraczające 5000 zł,
• w ciągu 3 lat kalendarzowych, pożyczki zaciągnięte u kilku osób nie przekroczyły łącznej kwoty 25 000 zł,
• została udzielona przez przedsiębiorców nieposiadających siedziby bądź zarządu na terenie RP i udzielających pożyczek oraz kredytów,
• pochodzi z kas bądź funduszów zakładowych, funduszów związków zawodowych oraz pracowniczych kas zapomogowo – pożyczkowych,
• pochodzi z utworzonych w drodze ustawy innych funduszów celowych,
• udziela jej wspólnik (akcjonariusz) spółce kapitałowej.
• pochodzi ze spółdzielczych kas oszczędnościowo – kredytowych.

Ważne! Osoby, które potrzebują szybkiego zastrzyku gotówki i decydują się na pożyczenie pieniędzy od osoby prywatnej, powinny najpierw rozważyć wszystkie za i przeciw. Zaciąganie pożyczek w przypadku braku płynności finansowej, może doprowadzić to tzw. spirali zadłużenia.

Pożyczka od najbliższej rodziny

Czasami zdarzają się sytuacje, kiedy to osoby mające problemy finansowe, potrzebują szybkiego zastrzyku gotówki. Decydują się wówczas na pożyczkę od rodziny. Czy taka opcja jest możliwa? Przepisy prawne nie zabraniają zaciągania pożyczek prywatnych od najbliższej rodziny. Z podatku od pożyczonych pieniędzy jest zwolniona I grupa podatkowa. Kto się do niej zalicza?

• małżonek,
• zstępni (dzieci, wnuki),
• wstępni (rodzice, dziadkowie),
• pasierb,
• rodzeństwo,
• ojczym,
• macocha.

Osoba, która decyduje się na zaciągnięcie pożyczki u któregoś z wyżej wymienionych członków należących do I grupy podatkowej, może otrzymać środki w maksymalnej wysokości 9637 zł. Przepisy prawne określają bowiem, że za pożyczkę do wskazanej kwoty pożyczkobiorca nie zapłaci PCC. Należy mieć na uwadze fakt, iż pożyczki w maksymalnej wysokości 9637 zł może udzielić jedna osoba. Łączna wartość otrzymanego produktu obejmuje 5 lat. Pożyczki otrzymanej od najbliższej rodziny do kwoty 9637 zł nie trzeba zgłaszać do urzędu skarbowego.

Jak wygląda sytuacja w przypadku pożyczania pieniędzy od teściów, zięcia czy synowej? Nie są oni uważani za członków najbliższej rodziny ze względu na brak więzów krwi, dlatego też pożyczkę od którejś z wymienionych osób należy zgłosić do Urzędu Skarbowego.

Pożyczka od rodziny powyżej 9637 zł – jak uniknąć zapłaty podatku?

Osoba, która pożyczyła pieniądze od najbliższej rodziny, może uniknąć zapłaty PCC nawet wtedy, gdy kwota pożyczki przekracza 9637 zł. W jaki sposób tego dokonać? Pożyczkobiorca w terminie 14 dni od zawarcia umowy pożyczki, powinien zgłosić zaistniałą sytuację we właściwym urzędzie skarbowym. Pomoże mu w tym deklaracja PCC – 3.

Aby uniknąć zapłaty podatku, pożyczkobiorca jest również zobowiązany do przedstawienia dowodu uzyskania środków finansowych. Może to być na przykład potwierdzenie przelewu na rachunek bankowy bądź rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo – kredytową. Dowód może również stanowić potwierdzenie przekazu pocztowego.